Na de onthoofding van zijn vader, Lodewijk XVI, in 1793 werd de achtjarige Louis Charles automatisch koning van Frankrijk, onder de virtuele naam Lodewijk XVII, want geregeerd heeft hij nooit. Het verwende jongetje, dat altijd in de grootste weelde had geleefd, was natuurlijk niet opgewassen tegen de ontberingen en de stress van een gevangenschap en de emoties bij de executie van zijn ouders. Hij overleed op 8 juni 1795 en werd begraven in een massagraf op het kerkhof Sainte-Marguerite. De lijkschouwer bewaarde het hart van de jongen.
de pretendent
Na zijn dood verbreidde zich het verhaal dat hij in het grootste geheim uit de gevangenis in veiligheid zou zijn gebracht. En dat heeft in de 19e en de 20e eeuw aanleiding gegeven tot een honderdtal pretendenten, die allen beweerden Lodewijk XVII of één van zijn afstammelingen te zijn, en dus aanspraken deden gelden op de Franse koningstroon.
De meest bekende van deze pretendenten was Karl Wilhelm Naundorf(f), horlogemaker in Potsdam. Hij beweerde in werkelijkheid Lodewijk XVII te zijn, de zoon van Lodewijk XVI en Marie-Antoinette, en nam in 1824 de titel van ‘hertog van Normandië’ aan.
Bent u nieuwsgierig? Dan kunt u de volledige archiefsprokkel 'Was een Maastrichtenaar de echte koning van Frankrijk' downloaden.
auteur
Régis de la Haye