Dat Maastrichtenaren in het geheel niet chauvinistisch zijn, weten wij maar al te goed. Maastricht, dat gun je jezelf en niemand anders. Het Maastrichtis chauvinisme is ook niet van gisteren. In de 11e eeuw vraagt het kapittel van Sint-Servaas aan Jocundus, een pater benedictijn uit het Franse klooster Saint-Benoît-sur-Loire, om een boek te schrijven over het leven en de wonderverhalen van de H. Servatius. Jocundus schrijft een prachtig verhaal, boordevol wonderverhalen en anecdotes over Sint Servaas. De informatie kreeg hij door navraag te doen bij Maastrichtenaren.
bedevaart
Eén van die verhalen gaat over een Maastrichtenaar die samen met een Vlaming op pelgrimsreis was gegaan naar Rome. En natuurlijk kon de Maastrichtenaar zich in de moeilijkheden onderweg veel beter redden dan de Vlaming. Zo'n verhaal kan alleen maar van een echte Maastrichtenaar komen. De Maastrichtenaar en de Vlaming, zo vertelt Jocundus, waren samen op bedevaart gegaan naar Rome. Op de terugreis kregen ze problemen. Toen zij door Straatsburg kwamen en de weg naar Wissembourg namen, moesten zij in een bos ongeveer twee mijlen door het water van een buiten haar overs getreden rivier. Ze waren doodsbang. Maar de Maastrichtenaar bad vurig en riep de H. Servatius aan, om hem te helpen de rivier over te steken, door de bruisende wateren, waar het haast onmogelijk was doorheen te geraken.
oversteek
De Maastrichtenaar stortte zich in de diepte en zwom over. En hoewel door de overvloedige regen en de watertoevoer uit andere rivieren de stroom breder en dieper was dan anders, toch was hij er in een ogenblik veilig over heen. Maar de andere pelgrim, de Vlaming, bereikte al zwemmend ternauwernood de oever. Sterker nog, de Maastrichtenaar was helemaal droog toen hij de overkant betrad, en stond verbaasd en verwonderd dat er water was geweest onder zijn voeten, want hij had het niet eens bemerkt tijdens zijn overtocht en zag er ook geen spoor meer van aan zijn paard. En dat allemaal op voorspraak van de H. Servatius ... met een vleugje Maastrichts chauvinisme.
Afbeelding
Het klooster van Saint-Benoît-sur-Loire, met de massieve westtoren die Jocundus nog gekend heeft. Van hieruit werd hij naar Maastricht gestuurd om de Kroniek van Servatius te schrijven. Het klooster is gelegen aan de Loire, in de winter een onstuimige regenrivier met veelvuldige overstromingen. Jocundus kon zich de avonturen van de beide pelgrims dus goed voorstellen.
bron
Dit verhaal uit de Middeleeuwen is alvast een voorproefje op de Servaaskroniek van Jocundus die deze zomer in Nederlandse vertaling wordt gepubliceerd door de Historische Reeks Maastricht.
auteur
Régis de la Haye