Voor archieven die in Nederland onder de Archiefwet vallen geldt sinds 1 januari 1996 dat overheidsarchieven in principe na twintig jaar openbaar zijn voor historisch onderzoek. De weerstand die lange tijd bestond tegen openbaarheid van archieven, en die ook nu nog aanwezig is, laat zich goed verklaren. Niemand laat een ander graag in zijn administratie snuffelen (denk aan privacy, of concurrentie). Anderzijds leeft in ons land de opvatting dat het overheidshandelen, dat in schriftelijke vorm is neergelegd in archieven, voor en door de burger controleerbaar moet zijn. Om die reden is er in sommige gevallen een openbaarheidsbeperking gesteld aan een archief of aan bepaalde stukken uit het archief.
Openbaarheidsbeperkingen
In de regel gebeurt dat alleen bij archiefstukken waarin privacygevoelige gegevens zijn vermeld of als er sprake is van een onevenredige bevoordeling of benadeling van personen of instellingen en bedrijven indien bepaalde gegevens in de openbaarheid komen.
De archieven van de Burgerlijke Stand zijn zo'n voorbeeld van archiefstukken die niet na 20 jaar worden overgedragen en openbaar worden. Geboorteakten zijn pas na 100 jaar openbaar, huwelijksakten na 75 jaar en overlijdensakten na 50 jaar.
Archieven die niet van een overheidsinstelling afkomstig zijn, maar van een particuliere organisatie, kunnen andere termijnen kennen dan de bovengenoemde 20 jaar. Zo zijn de archieven van parochies pas na 50 jaar openbaar en zijn sommige stukken nog langer van inzage uitgesloten. In alle gevallen staat in de inventaris van een archief vermeld of er een openbaarheidsbeperking op een bepaald archiefstuk rust.
Soms is het mogelijk om een stuk, dat van openbaarheid is uitgesloten, toch in te zien. Wanneer u niet openbare archiefstukken wilt inzien, kunt bij ons een aanvraag tot raadpleging doen.
Delen
Made by zuiderlicht